11 1 Ô KÂÊ Ï ÈÔ ÂÓÈÎ ÁÈ ÙÔ K ÙÙ ÚÔ 1.1 ÔÌ ÙˆÓ Î ÙÙ ÚˆÓ Σύµφωνα µε την κυτταρική θεωρία των Schleiden και Schwann το κύτταρο είναι η απλούστερη και οργανωµένη οµάδα µορίων που βρίσκονται σε δυναµική αλληλεπίδραση. Έχει µορφολογική και χηµική οργάνωση και την ικανότητα να αναπτύσσεται και να αναπαράγεται. Μελέτες µε ηλεκτρονικό µικροσκόπιο έχουν δείξει ότι υπάρχουν δύο ειδών κύτταρα. Αν και έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά µεταξύ τους, υπάρχουν σαφείς διαφορές στην οργάνωση και λειτουργία τους, στις οποίες στηρίζεται και ο διαχωρισµός τους σε δύο κατηγορίες: τα προκαρυωτικά και τα ευκαρυωτικά κύτταρα. Γενικά τα κύτταρα και των δύο κατηγοριών παρουσιάζουν ποικιλία µεγεθών και διαστάσεων που αντιπροσωπεύουν την εξελικτική τους προσαρµογή στο εκάστοτε περιβάλλον και τη διαφοροποίησή τους. 1.2 ÚÔÎ Ú ˆÙÈÎ Î ÙÙ Ú Τα προκαρυωτικά κύτταρα δε φέρουν µεµβράνη γύρω από τον πυρήνα. Είναι σχετικά µικρά και απλά στην οργάνωση κύτταρα. Συνήθως απαντούν µόνα τους χωρίς άλλα κύτταρα ενωµένα µεταξύ τους. Τα προκαρυωτικά κύτταρα µοιάζουν µε µικρές σφαίρες, ράβδους ή σπιράλ µε διαστάσεις 0.5-5 µm. Για να πάρουµε µια ιδέα του πόσο µεγάλα είναι αυτά τα κύτταρα σε σχέση µε τα άλλα συστατικά στοιχεία του σύµπαντος, θα πρέπει να αναφέρουµε ότι το µέγεθος ενός προκαρυωτικού κυττάρου σε σχέση µε τον άνθρωπο είναι ίσο µε το µέγεθος του ανθρώπου σε σχέση µε τη γη. Ο όγκος των προκαρυωτικών κυττάρων είναι της τάξεως των 10 12 ml ανά κύτταρο και απ αυτό το 50-80% είναι νερό. Η µάζα των προκαρυωτικών
12 KÂÊ Ï ÈÔ 1 είναι 10 12 g. Μικροοργανισµοί αυτού του είδους κυττάρων µεγαλώνουν πολύ γρήγορα και είναι ευρέως διαδεδοµένοι στη βιόσφαιρα. Μερικοί, π.χ. µπορούν να διπλασιάζουν τον όγκο, τη µάζα τους και τον αριθµό τους µέσα σε 20 min. Από βιοχηµικής πλευράς, τα προκαρυωτικά κύτταρα, ως οργανισµοί, είναι ευέλικτοι, γιατί µπορούν να επιλέγουν το κατάλληλο θρεπτικό υλικό από µια µεγάλη ποικιλία θρεπτικών συστατικών που διατίθενται στο περιβάλλον τους. Επειδή οι προκαρυωτικοί µικροοργανισµοί συνήθως απαντούν σαν απο- µονωµένοι µονοκύτταροι οργανισµοί, έχουν ελάχιστα µέσα ελέγχου του περιβάλλοντός τους. Εποµένως, η ευελιξία, όσον αφορά τα θρεπτικά συστατικά, είναι βασικό χαρακτηριστικό για την επιβίωσή τους. Η γρήγορη αύξηση (πολλαπλασιασµός) των προκαρυωτικών οργανισµών σε συνδυασµό µε τη βιοχηµική τους ευελιξία τα καθιστούν προφανώς καλούς στόχους για τη βιολογική έρευνα και βιοχηµική κατεργασία. Στο σχήµα 1.1 δίνεται η εικόνα ενός προκαρυωτικού κυττάρου, του Bacillus subtilis. Kυτταρική µεµβράνη Kυτταρικό τοίχωµα Πυρηνική περιοχή Pιβοσωµάτια Σχ. 1.1. Ηλεκτρονική µικρογραφία του προκαρυωτικού κυττάρου Bacillus subtilis. Tο κύτταρο περιβάλλεται από ένα σταθερό τοίχωµα πάχους 200 Å που παρέχει στο κύτταρο δοµική ισχύ και το κρατά σταθερό από τους ποικίλους παράγοντες που το επηρεάζουν. Αµέσως µετά το κυτταρικό τοίχωµα και στο εσωτερικό του υπάρχει η κυτταρική µεµβράνη, της οποίας το πάχος είναι 70 Å. Η δοµή της είναι παρόµοια µε τη δοµή της µεµβράνης όλων των κυττάρων. Οι µεβράνες αυτές παίζουν σηµαντικό ρόλο στο κύτταρο, το διαχωρίζουν από το περιβάλλον του αποτελώντας ταυτόχρονα ένα εκλεκτικό φίλτρο για την είσοδο και έξοδο µορίων και ιόντων. Η κυτταρική µεµβράνη καθορίζει ποιες
ÂÓÈÎ ÁÈ ÙÔ Î ÙÙ ÚÔ 13 από τις χηµικές ουσίες θα µεταφερθούν από και προς το εσωτερικό του κυττάρου. Στο εσωτερικό του κυττάρου υπάρχει µια περιοχή, όχι πλήρως καθορισµένη, και καλείται πυρηνική ζώνη. Εδώ γίνεται ο έλεγχος για κάθε κυτταρική λειτουργία. Αποτελείται από ένα µόριο DNA το οποίο αναδιπλώνεται και σχη- µατίζει µια σχεδόν οµογενή µάζα. Οι µαύρες κηλίδες µέσα στο κύτταρο είναι τα ριβοσωµάτια, τα οποία είναι µικρότερα από τα ριβοσωµάτια των ευκαρυωτικών κυττάρων. Το κυττόπλασµα ή κυτταρόπλασµα είναι το υγρό υλικό που καταλαµβάνει το υπόλοιπο µέρος του κυττάρου. Σε πολλά κύτταρα υπάρχουν µερικές περιοχές σα φυσαλίδες και χρησιµοποιούνται σαν αποθήκες. Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουµε ότι αν και η δοµή των προκαρυωτικών κυττάρων είναι σε γενικές γραµµές η παραπάνω, υπάρχουν και διαφορές σε ορισµένους προκαρυωτικούς οργανισµούς. Υπάρχουν µερικοί µικροοργανισµοί που περιέχουν µεµβράνες και συγκεντρώνουν την ενέργεια του φωτός για φωτοσύνθεση. Χρησιµοποιούν δηλαδή, την ενέργεια του φωτός και αντιδρώντας µε οργανικά µόρια ελευθερώνουν οξυγόνο στην ατµόσφαιρα. 1.3 Î Ú ˆÙÈÎ Î ÙÙ Ú Τα κύτταρα της κατηγορίας αυτής έχουν έναν πυρήνα σαφώς διαχωρισµένο από το υπόλοιπο µέρος του κυττάρου µε την πυρηνική µεµβράνη (σχήµα 1.2) Τα ευκαρυωτικά κύτταρα είναι 1000 φορές µεγαλύτερα από τα προκαρυωτικά κύτταρα. Όλα τα κύτταρα των ανωτέρων οργανισµών είναι ευκαρυωτικά. Η εσωτερική δοµή των ευκαρυωτικών κυττάρων είναι περισσότερο πολύπλοκη από τη δοµή των προκαρυωτικών. Υπάρχει ένας βαθµός οργάνωσης και διαφοροποίησης. Το εσωτερικό του κυττάρου διαιρείται σε διάφορα τµήµατα. Το κύτταρο περιβάλλεται από κυτταρική µεβράνη παρόµοια µε εκείνη των προκαρυωτικών κυττάρων. Στην εξωτερική επιφάνεια της µεµβράνης µπορεί να υπάρχει το λεγόµενο κυτταρικό κάλυµµα ή τοίχωµα. Η φύση του τοιχώ- µατος εξαρτάται από το συγκεκριµένο είδος του κυττάρου. Τα κύτταρα, π.χ. των ανωτέρων ζώων έχουν συνήθως ένα λεπτό τοίχωµα. Αυτό το είδος του καλύµµατος είναι απαραίτητο για τη σύνδεση των κυττάρων µεταξύ τους προς σχηµατισµό ιστών και οργάνων, όπως: συκώτι, σπλήνα, κ.λπ. Τα φυτικά κύτταρα έχουν πιο παχύ κάλυµµα και είναι πιο ανθεκτικά. Επιπλέον, τα ευκαρυωτικά κύτταρα έχουν µονάδες µεµβρανών µέσα στο κύτ-
14 KÂÊ Ï ÈÔ 1 Bακουόλες Συσκευές Golgi Eνδοπλασµατικό δίκτυο Λυσοσωµάτια Πυρήνας Pιβοσωµάτια Mιτοχόνδρια Σχ. 1.2. οµή ενός ευκαρυωτικού κυττάρου. ταρο. Ένα σύµπλεγµα µεµβρανών είναι και το ενδοπλασµατικό δίκτυο, που ξεκινάει από την κυτταρική µεµβράνη και φτάνει µέσα στο κύτταρο. Ο πυρήνας του κυττάρου περιβάλλεται από µια πορώδη µεµβράνη. Τα ριβοσωµάτια, τα οποία απαντούν και στα προκαρυωτικά κύτταρα, βρίσκονται επάνω και κατά µήκος του ενδοπλασµατικού δικτύου. Μια από τις κύριες λειτουργίες του πυρήνα είναι ο έλεγχος της καταλυτικής δράσης των ριβοσωµατίων. Στο σηµείο αυτό θα πρέπει να τονίσουµε ότι ο πυρήνας όχι µόνο ελέγχει τις ταχύτητες των διαφόρων αντιδράσεων, αλλά και το είδος της κάθε αντίδρασης. Ο πυρήνας επίσης είναι γεµάτος µε µεµβράνες. Τα διάφορα κλειστά συστήµατα µεµβρανών είναι γνωστά σαν οργανίδια. Τα µιτοχόνδρια, π.χ. είναι
ÂÓÈÎ ÁÈ ÙÔ Î ÙÙ ÚÔ 15 οργανίδια µε πλήρως οργανωµένη και εξειδικευµένη εσωτερική δοµή. Τα µιτοχόνδρια απαντούν σε όλα τα ευκαρυωτικά κύτταρα που χρησιµοποιούν οξυγόνο κατά τη διαδικασία εξεύρεσης ενέργειας. Τα µιτοχόνδρια έχουν δικό τους γενετικό µηχανισµό, µε δικό τους DNA, που είναι κυκλικό δίκλωνο και πολύ µικρότερο του πυρηνικού DNA. Έχουν επίσης και δικά τους ριβοσωµάτια και γενικά διαθέτουν ολόκληρο το µηχανισµό πρωτεϊνικής σύνθεσης. Στα κύτταρα που χρησιµοποιούν το φως για εξεύρεση ενέργειας (φωτότροφα κύτταρα, φυτικά κύτταρα), αντί των µιτοχονδρίων έχουµε τους χλωροπλάστες, που ανήκουν και αυτοί στα οργανίδια. Τα µιτοχόνδρια και οι χλωροπλάστες είναι τα τµήµατα εκείνα του κυττάρου όπου γίνονται οι πιο πολλές βιοχηµικές αντιδράσεις, πέρα από το ρόλο τους στην παραγωγή ενέργειας. Τέλος, στα οργανίδια ανήκουν οι συσκευές Golgi, τα λυσοσωµάτια και οι βακουόλες. Τα λυσοσωµάτια είναι όµοια σε µέγεθος µε τα µιτοχόνδρια και µοιάζουν µε ασκούς που περιέχουν µεγάλα ποσά υδρολυτικών ενζύµων. 1.4 ÃËÌÈÎ Û ÛÙ ÙÈÎ ÙÔ Î ÙÙ ÚÔ Τα συστατικά του κυττάρου είναι ανόργανα και οργανικά. Στα ανόργανα συστατικά ανήκουν το Η 2 Ο (70-80%) και τα διάφορα µεταλλικά ιόντα. Στα οργανικά συστατικά υπάγονται κυρίως οι πρωτεΐνες, τα νουκλεϊνικά οξέα, τα σάκχαρα, τα λιπίδια κ.λπ. 1. Χηµική σύσταση του πυρήνα O πυρήνας αποτελείται κυρίως από DNA, RNΑ, κάποιες πρωτεΐνες, ορισµένες οργανοφωσφορικές ενώσεις και ανόργανα άλατα. Το DNA είναι το γενετικό υλικό. Έχει βρεθεί ότι ο πυρήνας κάθε κυττάρου περιέχει σταθερό ποσόν DNA. Τα ευκαρυωτικά κύτταρα περιέχουν έναν ή και περισσότερους πυρήνες. Το DNA όλων σχεδόν των οργανισµών συνδέεται στενά µε πρωτεΐνες - ένζυµα που χρησιµοποιούνται για τη σύνθεση RNA. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν βασικές πρωτεΐνες γνωστές ως ιστόνες και ουδέτερες ή όξινες πρωτεΐνες. Σε κάθε χρωµόσωµα των ευκαρυωτικών κυττάρων αντιστοιχεί ένα δίκλωνο µόριο DNA µε µήκος µεγαλύτερο από τη διάµετρο του πυρήνα. Τα χρωµοσώµατα (ή πυρηνικά νηµάτια) παίζουν σηµαντικό ρόλο στη µίτωση. Σαν χρωµόσωµα ή χρωµατόσωµα ορίζεται το στοιχειώδες σωµατίδιο που περιέχει όλες τις ιστόνες και DNA µήκους 165 ζεύγη βάσεων. Το ινίδιο της χρωµατίνης περιέχει πολλά τέτοια χρωµοσώµατα τα οποία ενώνονται µεταξύ τους µε DNA το λεγόµενο συνδετικό DNA.
16 KÂÊ Ï ÈÔ 1 2. Σύσταση της κυτταρικής µεµβράνης Η κυτταρική ή πλασµατική µεµβράνη αποτελείται από λιπίδια, πρωτεΐνες και µερικούς υδατάνθρακες ενωµένους είτε µε πρωτεΐνες (γλυκοπρωτεΐνες) είτε µε λιπίδια (γλυκολιπίδια). Η περιεκτικότητα κατά βάρος των παραπάνω συστατικών ποικίλει ανάλογα µε το είδος του κυττάρου. Στα κύτταρα µυελίνης π.χ. τα λιπίδια είναι 90% και οι πρωτεΐνες 10% κ.β. Σε άλλα κύτταρα τα λιπίδια είναι 25% και οι πρωτεΐνες 75% κ.β. Οι υδατάνθρακες που βρίσκονται πάντα στην εξωτερική πλευρά της µεµβράνης δεν ξεπερνούν το 10% του συνολικού βάρους της πλασµατικής µεµβράνης. Τα κυριότερα λιπίδια είναι τα φωσφογλυκερίδια και τα σφιγγολιπίδια. Ανωµαλίες στο µεταβολισµό των λιπιδίων της µεµβράνης των κυττάρων προκαλούν αρκετές ασθένειες στον άνθρωπο. Η χοληστερίνη αποτελεί την κύρια στερόλη των µεµβρανών στα ζωικά κύτταρα και πολλές φορές φθάνει το 30% κ.β. του συνόλου των λιπιδίων της µεµβράνης και επηρεάζει τόσο την ελαστικότητα όσο και τη µηχανική σταθερότητα της µεµβράνης. Τα λιπίδια αποτελούν µια διπλοστιβάδα. Γενικά για τη δοµή της πλασµατικής µεµβράνης έχουν προταθεί διάφορα µοντέλα. Στο σχήµα 1.3 εικονίζεται η δοµή της πλασµατικής µεµβράνης σύµφωνα µε τον Robertson, (σχ. 1.3γ) και άλλους ερευνητές. Eξωτερικό Λιποϊδές Πολικός πόρος Πρωτεΐνη Λιπίδια Eσωτερικό A B Πρωτεΐνη Λιπίδια Γ Πρωτεΐνη Σχ. 1.3. Mοντέλα για τη δοµή της πλασµατικής µεµβράνης.
17 2 Ô KÂÊ Ï ÈÔ MÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 2.1 ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ Οι µικροοργανισµοί που χρησιµοποιούνται στην παρασκευή προϊόντων χρήσιµων στον άνθρωπο είναι µερικές εκατοντάδες. Στη φύση βέβαια υπάρχουν πάνω από 100.000. Η χρησιµότητά τους στην παρασκευή του κρασιού, στη ζύµωση του ψω- µιού ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία. Οι ζύµες που µετατρέπουν τη βύνη, το χυµό των σταφυλιών σε αλκοόλη είναι µικροοργανισµοί όπως επίσης και τα βακτήρια που κάνουν το γάλα να ξινίζει. Γενικά οι µικροοργανισµοί που χρησιµοποιούνται για βιοµηχανικές συνθέσεις περιλαµβάνουν τις ζύµες (yeast), τα βακτήρια, τους ευρωτοµύκητες (molds) και τους ακτινοµύκητες (νηµατοειδή βακτήρια). Τέλος θα πρέπει να αναφέρουµε και τα κύτταρα εκείνα που δεν υπάρχουν ελεύθερα στη φύση αλλά χρησιµοποιούνται για την παρασκευή φαρµακευτικών κυρίως προϊόντων. Αυτά είναι τα κύτταρα θηλαστικών που µεγαλώνουν σε καλλιέργειες. Αν θέλουµε να ταξινοµήσουµε τους µικροοργανισµούς σε χρήσιµους ή µη θα ήταν δύσκολο, αφού όλοι είναι χρήσιµοι µε την έννοια ότι βοηθούν στην ανακύκλωση του οργανικού κόσµου. Βέβαια, δε θα πρέπει να ξεχάσουµε πως µερικοί µιρκοοργανισµοί είναι επιβλαβείς στα φυτά και στα ζώα. Όσον αφορά τη δοµή τους, τα βακτήρια είναι µικροί µονοκύτταροι οργανισµοί (σχήµα 2.1) µε µέγεθος ένα ή µερικά µικρά (µ). Οι ζύµες είναι επίσης µονοκύτταροι οργανισµοί αλλά λίγο µεγαλύτερες από τα βακτήρια (6-12 µ). Οι ευρωτοµύκητες είναι πολυκύτταροι οργανισµοί και αν και το µέγεθός τους δεν ξεπερνά τα 25 µ είναι ορατοί µε γυµνό µάτι. Απ αυτούς οι σεξουαλικά αναπαραγόµενοι έχουν µέγεθος φρουτοκαρπών και είναι αυτοί που ενδιαφέρουν τη βιοµηχανία (σχήµα 2.1).
18 KÂÊ Ï ÈÔ 2 Έλικες A Σφαίρες Pάβδοι B Σχ. 2.1. (Α) Είδη βακτηρίων. (Β) Ευρωτοµύκητες (molds).
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 19 Μια άλλη ταξινόµηση των µικροοργανισµών είναι η διάκρισή τους σε προκαρυωτικούς και ευκαρυωτικούς. Οι προκαρυωτικοί είναι οι πιο πρωτόγονοι και φέρουν ένα µόνο κυκλικό χρωµόσωµα δίκλωνου DNΑ µέσα στο κυτταρόπλασµα. Οι ευκαρυωτικοί µικροοργανισµοί είναι πιο µεγάλοι από τους προκαρυωτικούς και φέρουν τουλάχιστον δύο χρωµοσώµατα και σε µερικά είδη πάνω από 20. Με βάση αυτή την ταξινόµηση τα βακτήρια είναι προκαρυωτικοί οργανισµοί, ενώ οι ζύµες και οι ευρωτοµύκητες ευκαρυωτικοί. Για την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασµό τους υπάρχει µια ποικιλία µεταβολικών διαδικασιών µε τις οποίες παίρνουν ενέργεια και νέο κυτταρικό υλικό. Π.χ. µερικοί µικροοργανισµοί είναι φωτοσυνθετικοί δηλαδή χρησιµοποιούν την ενέργεια του φωτός για να µετατρέψουν το CO 2 από τον αέρα και το Η 2 από το νερό σε κυτταρικό οργανικό υλικό. Άλλοι µικροοργανισµοί θέλουν απαραίτητα οργανικό υπόστρωµα για την ανάπτυξή τους. Θα πρέπει εδώ να τονίσουµε ότι κανένας από τους µικροοργανισµούς που χρησιµοποιούνται στη βιοµηχανία δεν είναι φωτοσυνθετικός. Οι µικροοργανισµοί, ανάλογα µε τις απαιτήσεις τους σε περιβάλλον, ταξινοµούνται σε αερόβιους, αναερόβιους και επαµφοτερίζοντες. Οι αερόβιοι µεταβολίζονται και µεγαλώνουν µόνο παρουσία ατµοσφαιρικού οξυγόνου. Οι αναερόβιοι δε χρειάζονται οξυγόνο. Αντίθετα η τρίτη κατηγορία περιλαµβάνει τους µικροοργανισµούς εκείνους που µπορούν να γίνουν από αερόβιοι αναερόβιοι ανάλογα µε το περιβάλλον που θα βρεθούν. 2.1.1 Ó ÂÚfi ÈÔÈ ÌÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ Αναερόβιοι είναι οι στρεπτοµύκητες που παράγουν αντιβιοτικά και οι πιο πολλοί νηµατοειδείς ευκαρυωτικοί ευρωτοµύκητες. Οι αναερόβιοι µικροοργανισµοί που χρησιµοποιούνται στη βιοµηχανία έχουν σχέση µε τα διάφορα τυριά και τις τροφές που προέρχονται από ζύµωση. Οι ζύµες που χρησιµοποιούνται στη βιοµηχανία είναι αερόβιοι και αναερόβιοι µικροοργανισµοί ταυτόχρονα. Οι βιοχηµικοί δρόµοι για την παρασκευή προϊόντων αναερόβια, ποικίλλουν. Οι ζύµες π.χ. παράγουν δύο µόρια αιθανόλης και δύο µόρια CO 2 από ένα µόριο γλυκόζης ή φρουκτόζης. Η αναερόβια ζύµωση µπορεί να είναι οµοζυµωτική ή ετεροζυµωτική. Στην πρώτη περίπτωση το προϊόν της ζύµωσης είναι ένα κύριο προϊόν, στη δεύτερη δύο ή περισσότερα. Π.χ. τα βακτήρια του
20 KÂÊ Ï ÈÔ 2 γαλακτικού οξέος είναι οµοζυµωτικά γιατί δίνουν µόνο γαλακτικό οξύ από ζύ- µωση της γλυκόζης. Μια άλλη οµάδα των ίδιων βακτηρίων είναι ετεροζυµωτικά. Μετατρέπουν τη γλυκόζη π.χ. µε διαφορετικό βιοχηµικό δρόµο σε γαλακτικό οξύ, αιθανόλη και διοξείδιο του άνθρακα. Το βακτήριο Clostridium acetobutylicum είναι ετεροζυµωτικός µικροοργανισµός γιατί µετατρέπει τη γλυκόζη σε µίγµα ακετόνης, αιθανόλης, ισοπροπανόλης και βουτανόλης. 2.1.2 ÂÚfi ÈÔÈ ÌÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ Οι αερόβιοι µικροοργανισµοί οξειδώνουν πλήρως ένα µέρος του υποστρώµατος αρχικά, και εποµένως βρίσκουν όλη την απαιτούµενη ενέργεια για τη µετατροπή του υποστρώµατος σε κυτταρικό υλικό. Αν ο σκοπός σε µια βιοµηχανία είναι να αυξήσει την κυτταρική µάζα, όπως συµβαίνει στην παραγωγή ζύµης για το ψωµί (µαγιάς) ή µικροβιακής πρωτεΐνης, τότε χρησιµοποιεί απαραίτητα αερόβια αύξηση. Εδώ µπορεί να ρωτήσει κανείς πώς µια αερόβια αύξηση µπορεί να οδηγήσει σε µια χρήσιµη µικροβιακή παρασκευή, αν όλο το υπόστρωµα δε µετατρέπεται σε κυτταρική µάζα, αλλά οξειδώνεται πλήρως σε διοξείδιο του άνθρακα και νερό; Η πρώτη απλή απάντηση στην ερώτηση είναι ότι οι αντιδράσεις οξείδωσης που γίνονται από άκρως αερόβιους µικροοργανισµούς δεν είναι 100% πλήρεις. Ένα τέτοιο παράδειγµα είναι η µετατροπή της αιθανόλης σε οξεικό οξύ από βακτήρια του οξεικού οξέος. Το ίδιο βακτήριο µετατρέπει τη γλυκόζη σε γλυκονικό οξύ. 2.2 ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈÂ Στο κεφάλαιο αυτό δίνονται στοιχεία για την καλλιέργεια µικροοργανισµών, ζωικών και φυτικών κυττάρων. Κα τα τρία αυτά είδη µπορούν να χρησιµοποιηθούν για βιο-µετασχηµατισµούς. Γενικά η ανάπτυξη µικροοργανισµών, ζωικών ή φυτικών κυττάρων σε «τεχνητό περιβάλλον» είναι γνωστή ως κυτταροκαλλιέργεια. Απλή καλλιέργεια ονοµάζεται εκείνη όπου χρησιµοποιείται ένα είδος κυττάρων (ή µικροοργανισµών) και µικτή όταν χρησιµοποιούνται περισσότερα του ενός είδη κυττάρων.
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 21 2.2.1 Ó appleù ÍË ÌÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÒÓ Οι µικροοργανισµοί µπορούν να πολλαπλασιαστούν, αν τους χορηγηθούν οι απαραίτητες θρεπτικές ουσίες. Αν και οι θρεπτικές απαιτήσεις όλων των µικροοργανισµών δεν είναι πάντα ίδιες, γενικά, τα µέσα ανάπτυξης περιέχουν πεπτόνη, εκχύλισµα µοσχαρίσιου κρέατος και εκχύλισµα ζύµης. Η καλλιέργεια µπορεί να γίνει σε τριβλίο Petri, σε κωνική φιάλη, ή αντιδραστήρα. Τα στάδια ανάπτυξης περιλαµβάνουν: α) παρασκευή του θρεπτικού µέσου, β) αποστείρωση για την αποµάκρυνση τυχόν ανεπιθύµητων µικροοργανισµών και γ) εµβολιασµό του µέσου ανάπτυξης µε το µικροοργανισµό. Γενικά για την ανάπτυξη των µικροοργανισµών χρησιµοποιούνται δύο τεχνικές: της στερεάς φάσης (solid tstate) και της καταβύθισης (submerget). Στην πρώτη περίπτωση η ανάπτυξη των µικροοργανισµών γίνεται σε στερεά υλικά χωρίς την παρουσία ελεύθερης υγρής φάσης. Το στερεό υλικό τοποθετείται σε µεγάλους δίσκους που µπορούν να αερίζονται διαβιβάζοντας αέρα. Στην περίπτωση αυτή ο εµβολιασµός και η συλλογή γίνονται αυτόµατα. Στη δεύτερη µέθοδο έχουµε δοχεία (ζυµωτήρες) µε ανάδευση και σωλήνες που εισάγουν αποστειρωµένο υγρό αέρα. Στην περίπτωση αυτή ο εµβολιασµός γίνεται από κύτταρα που έχουν αναπτυχθεί αρχικά σε κωνική φιάλη. Για µεγαλύτερης κλίµακας καλλιέργειες (βιοµηχανική κλίµακα) προκειµένου να παραχθούν προϊόντα σε µεγάλες ποσότητες θα πρέπει να σχεδιασθεί ο αντιδραστήρας ζύµωσης σύµφωνα µε τη συγκεκριµένη αντίδραση για τη βέλτιστη παραγωγή προϊόντων (βλ. σχεδ. βιοαντιδραστήρα) Τράπεζες µικροοργανισµών Οι µικροοργανισµοί όσοι υπάρχουν και όσοι συνεχώς ανακαλύπτονται ταξινοµούνται µε βάση τη φυσιολογία τους και τη γενετική τους και φυλάσσονται σε διάφορες τράπεζες µικροοργανισµών από ερευνητικά ιδρύµατα και Πανεπιστήµια. Αυτοί που υπάρχουν στη φύση είναι γνωστοί ως άγρια στελέχη. Υπάρχουν όµως και άλλα βελτιωµένα στελέχη που δηµιουργούνται προκειµένου να εξυπηρετήσουν ανάγκες της βιοµηχανίας και στην περίπτωση αυτή κυρίως χρησιµοποιούνται τεχνικές γενετικής για την τροποποίηση και βελτίωσή τους.
22 KÂÊ Ï ÈÔ 2 Συντήρηση και φύλαξη κυττάρων Για φύλαξη των κυττάρων για µεγάλα χρονικά διαστήµατα χρησιµοποιείται η τεχνική της λυοφίλισης (στην περίπτωση αυτή δεν παρατηρείται πολλαπλασιασµός των κυττάρων). Τα λυοφιλιµένα κύτταρα φυλάσσονται στην κατάψυξη σε 10% (v/v) γλυκερίνη. Για φύλαξη των κυττάρων για µικρά χρονικά διαστήµατα, τα κύτταρα καλλιεργούνται σε στερεά υποστρώµατα (π.χ. άγαρ), σε τριβλία Petri ή φυαλίδια και διατηρούνται στο ψυγείο ( 4 C). Για να αποφύγουµε την αποικοδόµηση των κλώνων τα κύτταρα (µικροοργανισµοί) µεταφέρονται κάθε 15-30 ηµέρες σε φρέσκο θρεπτικό υλικό. Στην περίπτωση αυτή πολλές φορές παρατηρείται µικρή αύξηση (ανάπτυξης) των κυττάρων Εµβολιασµός (inoculum) Τα κύτταρα stock (και από τις δυο παραπάνω περιπτώσεις) καλλιεργούνται σε τριβλία Petri και στη συνέχεια µεταφέρονται σε κωνικές φυάλες (µεγαλύτερη καλλιέργεια). 5-10 % (v/v) 5-10 % (v/v) Φυαλίδιο Kωνική φιάλη Zυµωτήρας Σχ. 2.2. Eµβολιασµός αντιδραστήρα µε κύτταρα Zυµωτήρας
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 23 Για µεγάλλες καλλιέργειες ο εµβολιασµός του αντιδραστήρα - ζυµωτήρα γίνεται από κύτταρα που έχουν µεγαλώσει σε κωνική φιάλη και συνήθως το εµβόλιο αποτελεί το 5-10% του τελικού όγκου του αντιδραστήρα. Στο σχήµα 2.2 φαίνονται τα διάφορα στάδια εµβολιασµού του αντιδραστήρα. Η ανάπτυξη των µικροοργανισµών σε οποιαδήποτε δοχείο και αν γίνεται σταµατάει όταν: 1) µερικοί παράγοντες υπεύθυνοι για τον πολλαπλασιασµό τους εξαφανιστούν, 2) παραχθούν προϊόντα που παρεµποδίζουν την περαιτέρω ανάπτυξη και 3) ο αριθµός των κυττάρων καλύψει όλο το διαθέσιµο χώρο. Κατά την ανάπτυξη τα κύτταρα αλλάζουν µέγεθος πριν από τη διαίρεσή τους. Στο σχήµα 2.3 φαίνεται διαγραµµατικά η ανάπτυξη κυττάρων E. coli. 0,80 0,60 0,40 0,30 Aπορρόφηση στα 600 nm 0,20 0,10 0,08 0,05 0,04 2.2.2 ÏÏÈ ÚÁÂÈ ˆÈÎÒÓ Î ÙÙ ÚˆÓ 0 2 4 6 8 Xρόνος ανάπτυξης (h) Σχ. 2.3. Καµπύλη ανάπτυξης κυττάρων E. coli. Κύτταρα από ζωικούς ιστούς µπορούν να καλλιεργηθούν σε θρεπτικά µέσα. Τα κύτταρα αυξάνουν σε αριθµό και µέγεθος. Καλλιέργειες κυττάρων θηλαστικών µπορεί να χρησιµοποιηθούν για την παραγωγή βιοχηµικών προϊόντων όπως ιντερφερόνες, εµβόλια κατά ιών, µονοκλωνικά αντισώµατα κ.λπ. Οι αντιδράσεις παραγωγής τους είναι γνωστές ως βιοµεσχηµατισµοί.
24 KÂÊ Ï ÈÔ 2 Οι θρεπτικές απαιτήσεις των κυττάρων θηλαστικών είναι πιο αυστηρές σε σχέση µε τους µικροοργανισµούς. Τυπικά µέσα ανάπτυξης περιέχουν αµινοξέα, βιταµίνες, ορµόνες, αυξητικούς παράγοντες, ορυκτά άλατα και γλυκόζη. Σε κάθε µέσο ανάπτυξης προστίθεται πάντα ορός αίµατος σε µια αναλογία 2-2,5%. Ο πίνακας 2.1 δίνει τα συστατικά ενός πολύ γνωστού θρεπτικού µέσου, του µέσου Eagle. 2.2.3 ÏÏÈ ÚÁÂÈ Ê ÙÈÎÒÓ Î ÙÙ ÚˆÓ Τα φυτά, όπως είναι γνωστόν, αποτελούν την κύρια πηγή για πολλά φαρ- µακευτικά προϊόντα, χρωστικές ουσίες, αιθέρια έλαια και χηµικά αγροτικών προϊόντων. Αυτά τα προϊόντα, γνωστά ως δευτερογενείς µεταβολίτες, Πίνακας 2.1: Σύσταση του θρεπτικού µέσου του Eagle. Ενώσεις mg/l Ενώσεις m/l L-αµινοξέα Βιταµίνες Αργινίνη 105 Χολίνη 1 Κυστεΐνη 24 Φολικό οξύ 1 Γλουταµίνη 292 Ινοσιτόλη 2 Ιστιδίνη 31 Νικοταµίδιο 1 Ισολευκίνη 52 Παντοθενικό 1 Λευκίνη 52 Πυριδοξάλη 1 Λυσίνη 58 Ριβοφλαβίνη 0,1 Μεθειονίνη 15 Θειαµίνη 1 Φαινυλαλανίνη 32 Άλατα Θρεονίνη 48 NaCl 6-800 Τρυπτοφάνη 10 KCl 400 Tυροσίνη 36 CaCl 2 200 Βαλίνη 46 MgCl 2 Ø6H 2 O 200 Σάκχαρα NaH 2 PO 4 Ø2H 2 O 150 Γλυκόζη 1000 NaHCO 3 2000 Ορός 5-10%
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 25 παράγονται συνήθως σε ιχνοποσότητες. Παρά τη µεγάλη πρόοδο της συνθετικής χηµείας, πολλοί απ αυτούς τους µεταβολίτες είναι δύσκολο ή οικονο- µικά ασύµφορο να συντεθούν. Στην περίπτωση αυτή για την παραγωγή δευτερογενών µεταβολιτών από ένα φυτό, χρησιµοποιούνται φυτικά κύτταρα (καλλιέργειες) αντί ολόκληρων φυτών. Τα προϊόντα παράγονται στις επιθυµητές ποσότητες και όταν υπάρχει ανάγκη γι αυτά. Για την καλλιέργεια χρησιµοποιούνται κατάλληλοι γενότυποι και κλώνοι κυττάρων που δίνουν µεγάλες αποδόσεις. Τα φυτικά κύτταρα αναπτύσσονται και αυτά, όπως οι µικροοργανισµοί, σε θρεπτικά µέσα, που κάθε φορά επιλέγονται για τα συγκεκριµένα κύτταρα. Επειδή τα φυτικά κύτταρα είναι πολύ διαφορετικά από τους µικροοργανισµούς, είναι αυτονόητο ότι δεν µπορούν να χρησιµοποιηθούν ακριβώς τα ίδια θρεπτικά µέσα που αναφέραµε για τους µικροοργανισµούς. Γενικά τα µέσα ανάπτυξης φυτικών κυττάρων περιλαµβάνουν τα ακόλουθα βασικά συστατικά: α) κύρια ανόργανα συστατικά: άλατα αζώτου, καλίου, ασβεστίου, φωσφόρου, µαγνησίου και θείου που είναι τα έξι απαραίτητα συστατικά για την αύξηση των φυτών, β) δευτερεύοντα ανόργανα συσταστικά: άλατα σιδήρου, µαγγανίου, ψευδαργύρου, χαλκού και κοβαλτίου, γ) οργανικά συστατικά: βιταµίνες, αµινοξέα, εκχύλισµα από κρέας, ζύµη κ.λπ. δ) ρυθµιστές αύξησης φυτών: αυξίνες (π.χ. 2,4-διχλωροφαινοξυ-οξεικό οξύ) και κυτοκινίνες (ή κυτταροκινίνες) που ρυθµίζουν την αύξηση και τη µορφογένεση των φυτικών ιστών, ε) σάκχαρα: συνήθως σουκρόζη, και στ) άγαρ. 2.2.4 ÚˆÙÔÁÂÓÂ Î È Â ÙÂÚÔÁÂÓ ÌÂÙ ÔÏ Ù Πρωτογενείς µεταβολίτες είναι ενώσεις χαµηλού µοριακού βάρους που παράγονται από µικροοργανισµούς, η σύνθεση των οποίων εξαρτάται από την κυτταρική αύξηση (σχήµα 2.4). Στις ενώσεις αυτές περιλαµβάνονται το κιτρικό οξύ, η αιθυλική αλκοόλη και άλλα προϊόντα η παραγωγή των οποίων έχει µελετηθεί εκτεταµένα. Για την παραγωγή πολλών τέτοιων προϊόντων και ενίσχυση της µεταβολικής ροής (metabolic fluxes) συµβάλλει ουσιαστικά η τεχνολογία του ανασυνδυασµένου DNA.
26 KÂÊ Ï ÈÔ 2 κυτταρική µάζα πρωτογενείς µεταβολίτες δευτερογενείς µεταβολίτες Σχ. 2.4. Κινητική σχηµατισµού πρωτογενών και δευτερογενών µεταβολιτών σε σχέση µε την ανάπτυξη των κυττάρων. ευτερογενείς µεταβολίτες είναι ενώσεις επίσης χαµηλού µοριακού βάρους που παράγονται από µικροοργανισµούς και άλλα κύτταρα η σύνθεση των οποίων γίνεται µετά την αύξηση των κυττάρων (σχήµα 2.4). Τέτοια προϊόντα είναι τα διάφορα αντιβιοτικά: πενικιλλίνες, τετρακυκλίνες, κεφαλοσπορίνες κ.λπ. 2.3 ª ÙÚËÛË ÙË Î ÙÙ ÚÈÎ ÍËÛË Για να παρακολουθήσουµε την πορεία της κυτταρικής αύξησης όταν κάνουµε καλλιέργειες πρέπει να κάνουµε ποσοτικές µετρήσεις. Αυτές γίνονται µε µέτρηση: α) του αριθµού των κυττάρων, β) της κυτταρικής µάζας και γ) της κυτταρικής δραστικότητας. Αριθµός κυττάρων Η µέτρηση του αριθµού κυττάρων µπορεί να γίνει µε µικροσκόπιο όπου τα κύτταρα τοποθετούνται σε έναν ειδικό θάλαµο και µετράµε τον αριθµό των κυττάρων που υπάρχουν σε συγκεκριµένη ποσότητα υγρού. Ένας άλλος τρόπος είναι µε τη συσκευή Coulter current όπου έχουµε τη δυνατότητα να µετρήσουµε τον αριθµό αλλά και το µέγεθος των κυττάρων.
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 27 Κυτταρική µάζα Η µέτρηση της κυτταρικής µάζας µπορεί να γίνει µε τη µέθοδο των ξηρών κυττάρων ή µε φασµατοφωτοµετρία. Στην πρώτη µέθοδο παίρνουµε µια ορισµένη ποσότητα από το κυτταρικό αιώρηµα, τη φυγοκεντρούµε και πλένου- µε τα κύτταρα πολύ καλά µε απεσταγµένο νερό για να αποµακρυνθούν όλα τα διαλυτά συστατικά. Επαναφυγοκεντρούµε, τα κύτταρα ξηραίνονται σε φούρνο και ζυγίζονται. Αυτή είναι και η απευθείας µέθοδος ποσοστικού προσδιορισµού των κυττάρων και είναι η πιο επαναλήψιµη. Η δεύτερη µέθοδος είναι φωτοµετρική. Η κυτταρική µάζα υπολογίζεται µε τον προσδιορισµό της ποσότητας του φωτός που σκεδάζεται όταν περνά µέσα από ένα κυτταρικό αιώρηµα. Η µέτρηση γίνεται σε φασµατοφωτόµετρο όπου µας δίνει την απορρόφηση (Α) σύµφωνα µε τον τύπο: Α= log I0 (2.1) I όπου, I 0 :η ένταση του φωτός που προσπίπτει στο κυτταρικό αιώρηµα, Ι: η ένταση του φωτός που εξέρχεται. Οι µετρήσεις γίνονται συνήθως στα 600-700 nm. Κυτταρική δραστικότητα Εκτός από τις παραπάνω δύο τεχνικές, για τον προσδιορισµό της κυτταρικής αύξησης χρησιµοποιούνται και άλλες που βασίζονται είτε στα προϊόντα που δίνουν είτε στα θρεπτικά συστατικά που καταναλώνουν τα κύτταρα ή τέλος στο ποσόν της θερµότητας που εκλύεται κατά την κυτταρική αύξηση. 2.4 ÈÓËÙÈÎ Î ÙÙ ÚˆÓ Η κινητική κυττάρων ασχολείται µε την ταχύτητα αύξησης των κυττάρων και πώς αυτή επηρεάζεται από διάφορους φυσικούς ή χηµικούς παράγοντες. Θα πρέπει να τονίσουµε ότι σε αντίθεση µε τις ενζυµικές αντιδράσεις, στην περίπτωση των κυττάρων, η κινητική είναι αποτέλεσµα ενός µεγάλου αριθ- µού πολύπλοκων βιοχηµικών και χηµικών αντιδράσεων, φαινοµένων µεταφοράς µε πολλές φάσεις και σύµπλοκα συστήµατα. Βέβαια µε κάποιες απαραίτητες παραδοχές µπορούµε και στην περίπτωση των κυττάρων να οδηγηθούµε σε απλά µοντέλα για το σχεδιασµό αντιδραστήρα ανάπτυξης και πρακτικές µετρήσεις. Μερικές από τις παραδοχές αυτές
28 KÂÊ Ï ÈÔ 2 είναι: τα κύτταρα αντιπροσωπεύονται µόνο από την κυτταρική µάζα ή τον αριθµό κυττάρων ή τις περιεχόµενες σ αυτά πρωτεΐνες ή DNA ή RNA. Όταν έχουµε µια ασυνεχή καλλιέργεια µικοοργανισµών σ ένα φρέσκο και αποστειρωµένο θρεπτικό υλικό και καταγράψουµε την κυτταρική πυκνότητα C n σε σχέση µε το χρόνο t η καµπύλη αύξησης που προκύπτει (σχήµα 2.5), χωρίζεται στις παρακάτω έξι φάσεις: 1. Τη λανθάνουσα φάση, όπου για ένα χρονικό διάστηµα δεν παρατηρείται καµιά αλλαγή στον αριθµό των κυττάρων. 2. Τη φάση επιταχυνόµενης αύξησης, όπου ο αριθµός των κυττάρων αρχίζει να αυξάνεται γρήγορα. 3. Τη λογαριθµική φάση, όπου ο αριθµός των κυττάρων αυξάνει λογαριθµικά, αφού τα κύτταρα έχουν ήδη αρχίσει να διαιρούνται. 4. Τη φάση µε επιταχυνόµενης αύξησης, όταν η κυτταρική αύξηση έχει φτάσει στο µέγιστο. Ακολουθεί µια µείωση και στην ταχύτητα αύξησης και στη διαίρεση των κυττάρων. 5. Στατική φάση, όπου ο κυτταρικός πληθυσµός έχει φτάσει σε µια µέγιστη τιµή και δεν αυξάνεται περαιτέρω. 6. Φάση θανάτου. Μετά την ελάττωση ή εξαφάνιση των θρεπτικών συστατικών, τα κύτταρα πεθαίνουν και ο αριθµός των ζωντανών κυττάρων εξαφανίζεται. 4 5 6 lnc n 3 1 2 Σχ. 2.5. Καµπύλη αύξησης µονοκύτταρων οργανισµών. C n =κυτταρική πυκνότητα (αριθµός κυττάρων στη µονάδα όγκου). t
ªÈÎÚÔÔÚÁ ÓÈÛÌÔ K ÙÙ ÚÔÎ ÏÏÈ ÚÁÂÈ 29 Για µονοκύτταρους οργανισµούς ο σταδιακός διπλασιασµός του αριθµού των κυττάρων συντελεί σε µια συνεχώς αυξανόµενη ταχύτητα πολλαπλασιασµού του κυτταρικού πληθυσµού. Γενικά µια καλλιέργεια βακτηρίων ακολουθεί χηµική αντίδραση πρώτης τάξης. Eποµένως η ταχύτητα αύξησης του κυτταρικού πληθυσµού v n σε οποιοδήποτε χρονικό διάστηµα είναι ανάλογη της κυτταρικής πυκνότητας C n των βακτηρίων που υπάρχουν στο διάστηµα αυτό. v n = d C d n t = µc, µ = n d Cn 1 C, (2.2) d t όπου, µ: ειδική ταχύτητα αύξησης των κυττάρων σε hr 1. Η ειδική ταχύτητα αύξησης δεν πρέπει να συγχέεται µε την ταχύτητα αύξησης που έχει διαφορετικές µονάδες και διαφορετική σηµασία. Από την παραπάνω σχέση προκύπτει ότι: n 1 µ = d C C d n t = d ln C n dt (2.3) n Η πιο γνωστή έκφραση που χρησιµοποιείται για την επίδραση της συγκέντρωσης του υποστρώµατος στην ειδική ταχύτητα µ είναι η εξίσωση Monod: ax C Cs µ µ = m (2.4) K s + s όπου C s είναι η συγκέντρωση του συνεχώς ελαττούµενου υποστρώµατος και K s η σταθερά του συστήµατος. Η εξίσωση Monod είναι µια εµπειρική σχέση βασισµένη στην κινητική ενζυµικών αντιδράσεων. Η γραφική παράσταση της εξίσωσης Monod φαίνεται στο σχήµα 2.6. Η σταθερά K s είναι ίση µε τη συγκέντρωση του θρεπτικού µέσου (υποστρώµατος) όταν το µ γίνει ίσο µε το µισό της µέγιστης τιµής του µ max. Θα πρέπει να σηµειωθεί ότι αν και η εξίσωση Monod είναι υπεραπλουστευµένη έκφραση για έναν πολύπλοκο µηχανισµό, όπως είναι η καλλιέργεια κυττάρων, περιγράφει ικανοποιητικά τις κινητικές ζύµωσης, όταν η συγκέντρωση του θρεπτικού υλικού που προκαλεί αναστολή της κυτταρικής αύξησης είναι µικρή. Σύµφωνα µε την εξίσωση Monod, επιπλέον αύξηση της συγκέντρωσης του
30 KÂÊ Ï ÈÔ 2 θρεπτικού υλικού, δηλαδή για µ=µ max δεν επηρεάζει την ειδική ταχύτητα µ όπως φαίνεται στο σχήµα 2.6. µ max µ C s ( 10 4 M) Σχ. 2.6. Γραφική παράσταση της ειδικής ταχύτητας αύξησης µ συναρτήσει της συγκέντρωσης του υποστρώµατος. Τέλος, εκτός από την εξίσωση Monod, έχουν προταθεί και άλλες εξισώσεις, κατά καιρούς, για την περιγραφή της εξάρτησης της ειδικής ταχύτητας κυτταρικής αύξησης από τη συγκέντρωση του θρεπτικού µέσου που θεωρούνται βελτιωµένες µορφές της εξίσωσης Monod. 2.5 Ï ÛÌ ÙˆÛË appleôî ÙÙ ÚÈÎÒÓ ÛÙÔÈ Â ˆÓ Εάν καταστρέψουµε (λύσουµε) την µεµβράνη των κυττάρων µε κάποιον από τους τρόπους που αναφέρονται στο κεφάλαιο 13, δηµιουργούµε ένα οµογενοποίηµα από το οποίο µπορούµε, µε διαφορικές φυγοκεντρίσεις, να πάρουµε κλάσµατα εµπλουτισµένα στα διάφορα υποκυτταρικά στοιχεία ή κυτταρικά οργανίδια. Σε µικρές ταχύτητες φυγοκέντρισης καθιζάνουν οι πυρήνες και τα κύτταρα που η κυτταρική της µεµβράνης δεν έχει καταστραφεί. Σε µεγαλύτερες ταχύτητες καθιζάνουν τα µιτοχόνδρια και οι χλωροπλάστες και σε ακόµη µεγαλύτερες ταχύτητες τα ριβοσωµάτια, οι πρωτεΐνες και άλλα µακροµόρια (σχήµα 2.7).